In het zuiden van Chileens Patagonië ligt één van de mooiste hiking walhalla’s van de wereld, Torres del Paine. Ons plan was om de befaamde W-wandeling te gaan doen. Maar daarvoor zouden we eerst van El Calafate in Argentinië reizen naar Puerto Natales in Chili, een voormalig vissersdorpje op twee uur rijden van Torres del Paine. Puerto Natales zou voor ons de laatste stop zijn voor Torres del Paine. Slechts een tussenstop. Dachten wij.
Achtergelaten in niemandsland
Vier uur lang rijden we vanuit El Calafate over hobbelige wegen. Wegen die soms geen wegen meer zijn maar enkel nog een spoor dat dwars over de geel-grijze steppe tussen Chili en Argentinië loopt. Urenlang met geen huis of mens in zicht. Op het piepkleine douanehuisje na dan. Met ons paspoort in de aanslag staan we klaar om ons te laten uitstempelen in Argentinië wanneer er commotie ontstaat.
Een Chinees meisje dat ook op onze bus zit, reist met een vervallen internationaal paspoort. De douanier foetert in het Spaans, zij spreekt de taal niet en begrijpt er geen woord van. Maar wanneer één van de jongens op de bus in de bres springt en voor haar tolkt dringt de ernst van de situatie door. Ze mag niet verder reizen met een ongeldig paspoort. Haar bagage wordt van de bus gehaald. En zij wordt achtergelaten. In het niemandsland op uren van de bewoonde wereld, in een kot met een douanier die haar taal niet spreekt. En wij reizen verder naar het dorp aan de voet van Torres del Paine.
Gore-Tex City
Onze eerste indruk van Puerto Natales is dat van een verlaten dorp. Alsof de mensen er zijn gaan lopen voor de snijdende wind. De huilende wind die langzaam maar zeker de verf van de kleurrijke huizen stript. De wind die de bomen doet krom groeien. De wind die je tegen het asfalt probeert te smakken.
Mensen lijken hier alleen op straat te lopen wanneer dat echt moet.
En dus ontmoeten we vooral straathonden en wandelaars op zoek naar bevoorrading.
Maar op de aanwezigheid van die wandelaars speelt het stadje wel slim in. In de hoofdstraat prijkt de ene gore-tex winkel naast de andere. Schoenen vergeten? No problem! Een tent of een paar wandelstokken huren? Het kan allemaal.
We lopen binnen bij de Erratic Rock waar ze materiaal verhuren maar ook infosessies geven over hiken in Torres del Paine. Een jonge kerel omgeven door een dertigtal wandelaars staat gedreven te vertellen: “Make sure you put one extra set of clothes in your backpack when you go to Torres. If it rains all day, you’ll be happy to have those at night. The next morning, put on your wet clothes and start walking. The wind will blow you dry. You’ll get used to it.”
Wat? Natte kleren opnieuw aantrekken? No way! We zijn al bij dat we in Torres een berghut geboekt hebben waar we die kleren, als dat moet, kunnen laten drogen bij het vuur. We laten de infosessie dan ook voor wat het is, maar huren wel een paar wandelstokken, voordat die huilende wind ons ook letterlijk van ons sokken blaast.
Enkele huizen verder ligt de supermarkt. En ook hier krioelt het van de wandelaars. Allemaal zijn ze op zoek naar voedsel dat energie geeft maar vooral niet te veel weegt. Conserven zijn uit den boze. Spaghetti ook. Want je moet snel kunnen koken tussen de wind en regenvlagen door. Havermout, pakjes poedersoep en noten zijn de must haves.
Gezelligheid lijkt op het kerkje na in dit dorp ver zoek. Maar dat klopt niet helemaal.
The Singing Lamb
Bij het binnengaan van enkele huizen valt het op dat er meestal een kacheltje staat te branden. Met daarrond schoenen die staan te drogen. Zo ook in The Singing Lamb. In deze hostel voelen we ons na weken onderweg meteen thuis.
’s Morgens wordt er vers bananenbrood gebakken en dat smaakt hemels na vaak hetzelfde fantasieloze ontbijt van brood met confituur voorgeschoteld te krijgen. De lakens zijn er ook dik en fluffy, ideaal om weg te dromen na dagen te slapen in een slaapzak als een opgerolde haring. Het is zalig om te weten dat we hier binnen vier dagen na onze W hike terug staan. Toegeven, door het bananenbrood en de fluffy donsdekens werd Puerto Natales niet langer een tussenstop maar eventjes een thuis.
Praktische fyi : The Singing Lamb is lid van de HI Hostel-groep. Danzij onze lidkaart sliepen we hier met korting. De hostel regelde ook tickets voor de bus naar Torres del Paine en El Calafate.