Avontuurlijk wandelen in België

Avontuurlijk wandelen, in België? Kan dat wel? België heeft geen hoge bergen om te beklimmen, geen wilde rivieren om over te steken. Het hoogste punt ligt op slechts 694 meter. Geen wonder dat Jacques Brel het ooit ‘Le plat pays’ noemde.

We durven zelfs zeggen dat België een land is zonder echte wandelcultuur. Neem bijvoorbeeld het Engelse woord ‘hiking’, waar er geen gepaste vertaling voor is in het Nederlands. Het enige woord dat er is, is ‘wandelen’. Maar dat komt qua betekenis toch niet in de buurt van ‘hiking’. België is een land van fietsers en kannibalen maar wandelaars? Nope. En toch kan je avontuurlijk wandelen in België.

In 1995 publiceerde uitgeverij Lannoo het boek “Avontuurlijk wandelen in de Ardennen”. Het werd razend populair. Maar Lannoo zou ook veel klachten gekregen hebben waarna het uit de handel genomen werd. Het boek werd een cultboek onder wandelaars. Maar de paden werden niet langer onderhouden, kwamen in verval en werden ronduit gevaarlijk.

Enkele jaren geleden besloot Gert Sonck, geïnspireerd door het oude boek om een nieuw project op poten te zetten. Hij zocht naar nieuwe routes en alternatieve uitdagende paden. Dat alles werd gebundeld in zijn eigen boekje “Avontuurlijk wandelen in de Belgische Ardennen”, dat je kan bestellen op zijn website.

En dus gingen wij op wandel. We beklommen de rotsen van Marche-les-Dames, liepen over het de oude spoorlijn van de Bocq en verkenden oude steengroeves in Hotton. De wandelingen zaten allemaal bomvol avontuur en dus liepen we er nog tientallen. Maar wat mag je nu verwachten van die avontuurlijke wandelingen?

Pittige klims

De rotsformaties in België lijken misschien niet impressionant maar we hebben al heel wat zotte toeren moeten uitsteken op de hikes. We hebben mekaar op stijle stukken naar boven getrokken met behulp van wandelstokken en touwen gebruikt bij afdalingen. Op de wandeling in Marche-les-Dames liepen we zelfs langs het paracommando-trainingskamp.

Verlaten plaatsen

In Yvoir wandelen we in het spoor van een oude en vergeten spoorlijn. Als kers op de taart mochten we door een 1km lange treintunnel wandelen. Jammer genoeg zou die ondertussen wel afgesloten zijn.

Dwars door het bos

Een groot deel van de wandelroutes liepen dwars door de Ardense bossen, waar de paden overgroeid waren met planten en omgevallen bomen ons de weg blokkeren. Over, onder en langs obstakels klimmen hoort er dus zeker bij. We hebben ons meermaals een beetje Indiana Jones gevoeld. We kwamen op plekken waar geen mens in de verre omtrek te bespeuren viel. En dat zorgde dan weer voor mooie ontmoetingen met plaatselijk wild. Twee keer stonden we oog in oog met herten. En ook wilde schapen kwamen al eens op ons pad.

Rivieren oversteken

Er is niks leuker dan midden op een wandeling een rivier oversteken. Meermaals bonden we onze schoenen rond onze nek, staken onze rugzak hoog boven ons hoofd en liepen we op blote voeten over de rivierbedding. In de winter bouwden we dammetjes om te kunnen oversteken. Af en toe eindigde dat met natte voeten of een natte rugzak.

Ready, set, go

Klaar om het avontuur aan te gaan? De meeste wandelingen zijn voor geoefende wandelaars maar het handige kleurensysteem helpt je op weg. Voor de zwarte en rode wandelingen heb je heel wat tijd nodig dus die je skip je best in de winter. En voor wie het toch iets minder avontuurlijk mag, je kan op de site ook heel wat originele wandelingen in Vlaanderen vinden.