De wandeling en beklimming van Half Dome is één van de lastigste, spectaculairste en misschien zelfs gevaarlijkste in Amerika. Tijdens de wandeling beklim je de granieten rots door jezelf langs kabeltjes naar boven te trekken. Dat moeten we proberen!
Maar we zijn niet de enigen die dat graag willen doen. De hike is zo populair dat er sinds 2008 maar 2000 mensen toegelaten worden per dag. En om bij de lucky ‘few’ te zitten moeten we meedoen aan een lotterij.
We kopen een loterijticket maar hebben jammer genoeg geen geluk. Met een ietwat beteuterd gezicht proberen we, eens aangekomen in Yosemite, toch nog iets te regelen met de park ranger. Maar de park ranger wist ons te triggeren met een zo mogelijk nog leuker plan: “Half Dome might have the name, but the Four Mile and Panorama trail are far more beautiful”.
De combinatie van de Four Mile Trail en de Panorama Trail zou ons namelijk niet alleen langs de Mist Trail, die je ook wandelt op weg naar Half Dome, brengen, maar ook langs het fantastische uitzichtpunt van Glacier Point. Change of plans dus!
The Four Mile Trail
Vroeg in de ochtend vertrekken we met de wagen naar Swinging Bridge point. De Four Mile Trail is zoals de naam zelf zegt 4 mile of 7,7km lang. Klinkt als een eitje maar de wandeling gaat alleen maar bergop. We stijgen maar liefst 975 meter met niets dan slaloms. Afzien!
Gelukkig kunnen we tussendoor genieten van het fantastische uitzicht met onder andere de befaamde El Capitan. Na 2u40 stijgen staan we boven op Glacier Point.
De Panorama Trail
Vanaf Glacier Point dalen we een flink stuk af door een afgebrand bos richting de Illilouette waterval. Daarna stijgt het pad een stuk boven de boomgrens. En dat vlak op het middaguur wanneer de zon hoog aan de hemel op onze kop brandt. Even doorbijten.
Op het volgende kruispunt moeten we kiezen voor een afdaling via de Mist Trail (4,7km) of de John Muir trail (5,3km). We kiezen voor de Mist Trail omdat die rakelings afdaalt langs de Nevada en Vernal watervallen.
De eerste waterval die we tegenkomen is de Nevada waterval. Bovenaan de waterval staat een klein bordje met daarop ‘missing person’. Drie dagen geleden is een jonge kerel ondanks de waarschuwingen hier gaan zwemmen. Door de sterke onderstroom is hij langs de waterval meegevoerd naar beneden. De rangers zijn nog altijd op zoek naar hem.
Het volgende stuk van het pad daalt over grote rotsblokken af naar de Vernal waterval; een echte knieënbreker. De nevel van de waterval wordt hier ook over het pad geblazen en doet daarbij de naam Mist trail alle eer aan. Heerlijk verfrissend!
Na 10 uur stappen bereiken we de eindelijk terug de vallei. Eindverdict: twee blaren, een ontstoken knie en een gigantische glimlach op ons gezicht. Want de ranger had gelijk. Het was een zware maar ook één van de allermooiste hikes die we ooit gemaakt hebben!