In het noorden van Vietnam ligt het stadje Sapa, omgeven door bergen en felgroene rijstvelden. Het is een plek waar veel minderheidsgroepen leven zoals de Hmong, Dao, Tay en Giay. En omdat wij wilden proeven van die mooie natuur en levendige cultuur besloten we om het beste van beiden te combineren door twee dagen op trektocht te gaan met een pittig vrouwtje uit de Black Hmong stam.
De Sapa Sisters
De Black Hmong. Klinkt stoer toch?
En dat zijn ze ook wel. In 2009 besloten een aantal vrouwen van de Black Hmong om iets te doen aan hun situatie. Ze hadden geen geld om land te kopen, huizen te bouwen en om de kinderen naar school te sturen. En dus besloten ze om een inkomen op te bouwen door te gaan hiken. Samen met twee Europeanen richten ze een hiking bedrijf op, de Sapa Sisters. De vrouwen organiseren kleine privé hiking tours op jouw maat en nemen je mee naar hun dorp waar ze je kennis laten maken met hun way of living.
Wij gaan de komende drie dagen op stap gaan met Lang, een klein vrouwtje met de benen van een berggeit en een grote glimlach.
Het plan? Twee dagen wandelen naar Tavan en Supan met overnachtingen in homestays om tenslotte af te sluiten met een bezoek aan de Bac Ha markt.
Dag 1 – De Wandeling naar Tavan
We vertrekken vanuit Sapa en worden meteen vergezeld door een hoop Black Hmong vrouwen. Ik, nochtans vrij zeker dat we maar één gids hadden, pols voorzichtig bij Lang:
Ik: Lang gaan deze vrouwen met ons mee op trekking?
Lang: Nee, deze Black Hmong vrouwen wandelen gewoon mee tot aan het volgende dorp. En dan gaan ze proberen om wat spullen aan jullie te verkopen.
Ik kan niet anders dan lachen met haar eerlijkheid.
Maar de Black Hmong vrouwtjes komen meer dan eens van pas. De dag voordien heeft het geregend en het pad is een echte glijbaan geworden. Wij met onze wandelschoenen blijven nauwelijks rechtop en laten ons gewillig helpen door de vrouwtjes die met het grootste gemak de afdaling maken op, jawel, slippers.
Na een eindje lopen komen we op een eerste uitzichtpunt. De Fansipan berg met daaronder de heuvels bedekt met rijsttirassen doet onze mond openvallen. Wow!
Lang: Het ziet er niet zo mooi uit nu.
Ik: Hoe bedoel je niet zo mooi. Dit is fantastisch!
Lang: De rijst is al geoogst. De kleuren zijn daarom wat bruin nu. Het is veel mooier net voor de oogst in augustus, september. Dan is het hier echt heel mooi groen.
Wat later gaan we ook echt over die rijstterassen wandelen. En laat balanceren op een richel van enkele centimeters nu niet meteen mijn sterkste kant zijn. Net op tijd redt Lang me van een natte broek.
Ik: Vallen er eigenlijk veel mensen in de rijstterrassen?
Lang: Ja, haha. En die worden heel nat.
Het lachen vergaat ons een beetje wanneer we met Lang praten over het leven in de vallei. We belanden van het ene troosteloze verhaal in het andere.
Bride Napping
Lang vertelt over bride napping, een veel voorkomende praktijk waarbij jonge vrouwen gekidnapt en verplicht worden om met vreemde mannen te trouwen. Ze heeft dit zelf gelukkig niet meegemaakt maar ze kent wel heel wat vrouwen in deze situatie. In sommige gevallen worden die vrouwen ook nog eens zwaar mishandeld nadien. Bij enkelen gaat het zover dat ze zelfmoord plegen door het eten van giftige planten.
De Opium Driehoek
Even later wijst ze naar een zwalpende man: Die is verslaafd is aan opium, net zoals zovelen. De meeste gezinnen nemen hier een hond, zo kunnen de verslaafden of de mafia ’s nachts niets stelen.
Sapa ligt namelijk in één van de grootste opiumgebieden in de wereld, de golden triangle.
De Sjamaan
En tenslotte is er nog het verhaal van de sjamaan. De sjamaan is een oppergod hier. Een man die in ruil voor het slachten van je dieren of een flinke smak geld ervoor zal zorgen dat belangrijke gebeurtenissen een happy end krijgen. En die sjamaan zal Lang vrij snel nodig hebben want we merken op dat ze toch een dik buikje begint te krijgen. En dus vragen we het haar op de man af:
Ik: Lang ben je zwanger?
Lang: Ja, het is mijn derde baby.
Ik: Hoeveel maanden ben je zwanger?
Lang: Zes. Ik ga blijven hiken tot op de laatste dag. Dat is beter. Het doet allemaal minder pijn bij de bevalling als je lang in beweging blijft. Maar hoe zit het met jou? Heb jij kinderen?
Ik: Nee, nog niet.
Lang: Goed. Houden zo. Problemen nu. Kinderen later.
Het is duidelijk dat het leven hier voor vele vrouwen alles behalve rooskleurig is. En toch worden we overal warm en hartelijk onthaald. Bij Homestay Kim in het dorp Tavan schuiven we aan tafel voor een fantastisch feestmaal. Er wordt speciaal een kip geslacht en geklonken op het leven met hopen happy water, oftewel rijstwijn. Licht in het hoofd kruipen we die nacht in onze slaapzak.
Dag 2 – De hike naar Supan
Na een vroeg ontbijt met bananenpannenkoeken en koffie vertrekken we naar Gian Ta Chai – een dorp waar de Red Dao leven – en Supan waar onze gids Lang zelf woont. De landschappen en uitzichten zijn vandaag misschien nog mooier dan gisteren. Opvallend is ook het gebrek aan andere toeristen. De meesten gaan maar één dag wandelen en trekken niet door tot in Supan.
We delen de uitzichten dus enkel nog met een aantal waterbuffels.
Lang neemt ons mee naar het huis waar ze samenwoont met haar man, haar kinderen, haar schoonvader en overgrootmoeder van 103 jaar oud. Het huis zit volop in de verbouwingen. De vloer van aangestampte modder zal eindelijk vervangen worden door een betonnen exemplaar. Dit alles is mogelijk dankzij Lang’s job als gids. Het zijn de vrouwen die hier zorgen voor een toekomst en dat wil ze ook laten zien bij haar nicht Chi. Chi is een fantastische kokkin en dus mogen we nog maar eens aanschuiven voor een festijn. En die heerlijke maaltijden waarvoor wij betalen hebben gezorgd voor stromend water en een warme douche. Straffe verhalen waar we stil van worden.
Na het eten kijken we hoe de mist langzaam over de bergen naar beneden sluipt. Een melancholisch momentje want we hebben geen zin om de natuur en de straffe maar hartelijke madammen hier weer achter te laten. Maar morgen wacht ons weer een nieuwe belefenis. Want dan gaan we naar de Bac Ha markt!
Praktisch
Wij namen de Sapaly nachttrein van Hanoi naar Sapa. Een acht uur durende rit waarvan ik weinig geslapen heb. De tickets kochten we op voorhand via de Sapa Sisters voor €75 per persoon + $6 extra per persoon voor de pick up van het Lao Cai treinstation naar Sapa. We hoorden onderweg dat de bus eigenlijk sneller en goedkoper is maar wel een stuk minder comfortabel.
Probeer vooral niet om op je eentje te gaan hiken want er zijn geen echte of gemarkeerde trails. Wij raden je echt aan om met de Sapa Sisters op pad te gaan. Alle Sapa Sisters spreken vloeiend Engels en kennen de streek als hun broekzak.
Prijs: Je betaalt rond de €80 per persoon voor een tweedaagse trekking, inclusief overnachtingen en maaltijden. Het is daarnaast de ideale manier om de lokale bevolking ook echt te steunen.
Wat neem je best mee: Je kan je grote rugzak best achterlaten op het kantoor van de Sapa Sisters en gaan wandelen met een kleine rugzak. Bij je aankomst ’s morgens kan je je rugzak overladen. Vergeet zeker geen warme sweater – ’s avond koelt het stevig af – en zonnecrème want Sapa is hoog gelegen waardoor je snel kan verbranden. Ook handig : een petzl. Want licht is een luxe.