Guanaco’s, gletsjers, blauwe meren en jaw dropping scherpe bergpieken die dansen met de wolken domineren het landschap. Het nationaal park Torres del Paine is één van de mooiste plekken in Patagonië en de “W”-wandeling één van de meest epische in de wereld. Vier dagen lang wandelen we 68 kilometer door één van de meest wonderbaarlijke landschappen die we ooit gezien hebben!

W circuit Torres del Paine

Dag 1: Geduld en Guanaco’s

Vandaag beginnen we eraan! Min of meer toch. Echt wandelen doen we nog niet. Want we moeten eerst nog een rit van twee uur vanuit Puerto Natales doorstaan. De bus raast door de vlakke pampa wanneer plots de ijzingwekkend stijle bergtoppen van Torres del Paine opduiken. Een bende guanaco’s springen vrolijk over de weg om ons welkom te heten.

Na het inschrijven lopen we een klein stuk naar Refugio Torres, onze eerste berghut. Want ja, wij zijn seuten die liever in een deftig bed slapen dan in een tentje. Maar in de hut hangt er een gezellige en relaxte sfeer. We drinken een glas wijn, slaan een praatje met andere wandelaars en relaxen wat.

Eigenlijk worden we een beetje ongeduldig want wij willen niks liever dan beginnen wandelen door de ongerepte natuur van Patagonië. We worden de volgende ochtend wel beloond met zonsopgang die de bergen in vuur en vlam zet. Het startschot voor onze trekking!

Dag 2: Las Torres

Vandaag hebben we 12 kilometer voor de boeg. Klinkt als een opwarming, maar we beginnen meteen met een forse klim. Een stuk waarop er bomen geknuffeld moeten worden en waarbij er moet opgelet worden voor de ‘Rolling Stones’.

Na vijf kilometer komen we aan bij onze volgende berghut, Refugio Chileno waar we onze rugzakken achterlaten. We moeten nu nog drie kilometer omhoog door het bos tot aan Campamento Torres. Het leuke is dat er overal in Torres del Paine rivieren en stroompjes zijn waar we onze waterflessen kunnen bijvullen. Zo moeten we nooit veel gewicht meesleuren.

Eens aan Campamento Torres is het nog maar één kilometer wandelen tot aan Mirador de Las Torres, het letterlijk en figuurlijke hoogtepunt van vandaag en de bergtoppen die hun naam geven aan het het Parque Nacional. Maar het is ondertussen aan het regenen geslaan. Bovendien is de klim heel steil en is er geen beschutting meer boven de boomgrens. Het is niet eens zeker of we in dit weer de machtige bergpieken wel zullen zien. Ik pols bij een wandelaar die al aan het dalen is naar de toestand boven op de top.

Ik : “Is het nog de moeite dat we naar boven gaan? Kan je de Torres nog zien?”
Hij: “Het is altijd de moeite. Je weet het nooit hier in Torres. Het ene moment zie je niets, het volgende zie je ze in volle glorie. Als ik jou was zou ik gaan.”

Vooruit dan maar. Vol goede moed klimmen we een uur lang over de rotsen naar boven. En jawel, we hebben geluk! We krijgen de pieken van Las Torres met daaronder het melkblauwe meer te zien in hun volle glorie. Vijf minuten later verdwijnen ze weer in de wolken die om hen heen dansen om dagenlang zich niet meer te vertonen.

• 

• 

We dalen terug af naar de refugio waar we ons die avond verwarmen aan het vuurtje.

Dag 3: Digitaal detoxen en dino’s

Vandaag hebben we een relatief makkelijke en vlakke wandeling van 12 kilometer voor de boeg. We wachten daarom nog even in de refugio tot een fikse regenbui gepasseerd is. Bij de receptie staat een bord waarop staat “No wifi, difruta del mundo real” en dat doen we dan ook maar meteen.

We wandelen door graslanden met zicht op het melkblauwe Lago Nordernskjöld. De wind giert hier stevig en hier en daar wordt al eens iemand tegen de grond gesmakt. De heuvels hier lijken wel zachte golven die door de wind mooi afgeborsteld zijn.

Uiteindelijk komen we aan in Refugio Cuernos, aan de voet van de Cuernos bergtoppen. De drie gele hoorns met zwarte toppen lijken wel de ruggengraat van een dinosaurus te vormen.

In de refugio ontdekken we pas echt het effect van digitaal detoxen. Geen wifi, geen 3G en dus zit er niemand met zijn neus in zijn smartphone. Wandelaars verbroederen rond het vuur, drinken samen een glas wijn en slaan een praatje over de voorbije dag.

Wij worden uitgedaagd door Kelly en Laura voor een spelletje Rummikub. We ontmoeten hen maanden later opnieuw in hun home base in New York. En ook Sophia die we in de refugio ontmoeten, neemt ons iets later mee op pad door haar Santiago de Chili.

Dag 4: Afzien in schoonheid

Vandaag is een lastige dag want we hebben 22,5 kilometer en heel wat klimwerk voor de boeg. Maar ook een dag met weidse uitzichten, gletsjers hoog in de bergen en glooiende weides. We starten met dat eerste en wandelen vijf kilometer door de graslanden van de French Valley. En dan start de eindeloze klim tot aan Británico. Onderweg komen we eerst aan de Glaciar Francés, een gletsjer hoog in de bergen. Af en toe horen een donderend geluid alsof een onweer losbarst. Om vervolgens een groot stuk blauw ijs naar beneden te zien glijden.

Het laatste stuk van de klim moeten we letterlijk over rotsen klauteren. Lastig maar ook uitdagend en plezant. Wanneer we uiteindelijk Británico bereiken lijkt het alsof we omgeven worden door een theater van bergen met onder ons een groene vallei die zich uitstrekt als een picnic dekentje. Daar moeten we eventjes bij gaan zitten. Met een chocotoffke als beloning. Maar niet te lang. Want we hebben nog eens 12,5 kilometer te gaan voor we aan Pehoé lake zijn.

Een groot stuk afgebrand bos herinnert iedereen onderweg aan hoe broos de machtige natuur kan zijn. Een onvoorzichtige wandelaar besloot een aantal jaar terug om een vuurtje te maken op een plek waar dat niet mocht. Met alle gevolgen van dien. Wanneer we uiteindelijk het donkerblauwe Pehoé meer bereiken zijn we moe maar voldaan. Tijd voor een warme douche en een belachelijk duur pintje in refugio Paine Grande, die jammer genoeg een pak minder gezellig is dan de voorgaande slaapplekken.

• 

• 

Dag 5 : IJskoud afscheid

De hike van gisteren zit nog in ons benen en vandaag moeten we nog 20 kilometer doen, tien heen en dezelfde tien terug. En dat met een hele dag regen als vooruitzicht. We beseffen als snel dat we dit stuk van de trail anders hadden moeten indelen. Bij voorkeur met een overnachting in refugio Grey. Het wordt namelijk onmogelijk om op tijd de catamaran te halen.

We besluiten dus om te wandelen tot aan vista point Grey vanwaar we grote blauwe stukken ijs zien drijven op Lago Grey. In de verte kunnen we ook al de Grey Gletsjer bewonderen. We troosten ons met het idee dat we hierna nog naar El Calafate gaan waar we Perito Moreno nog mogen bewonderen. Wanneer we op de catamaran stappen, zien we het ruige landschap nog een laatste keer passeren. Wonderschoon!

• 

• 

Praktisch

De refugio’s en campings in Torres del Paine kan je makkelijk boeken via de twee operatoren: Fantastico Sur en Vertice Patagonia.

Voor 4 overnachtingen in een refugio met een opgemaakt bed, avondeten en ontbijt betaal je al snel 500 euro per persoon. Neem je een slaapzak en eten mee of kampeer je, dan betaal je stukken minder.

De toegang tot het park kostte ons 18.000 CLP of net geen €25 maar is ondertussen al opgelopen naar net geen €30. Het transport met de bus van Puerto Natales naar Torres del Paine kostte 10.000 CLP of net geen €15. De bus van de ingang van Torres naar Portería Laguna Amarga waar de trail start kostte 2.800 CLP of net geen €4.